اصلاح شلتوک برنج با لاتکس میکروژل شبکه‌ای‌شده گلیسیدیل برای تهیه هیدروژل هیبریدی

هدف اصلی مقاله معرفی روش جدیدی برای تبدیل پلیمر طبیعی به هیدروژل هیبریدی است. هیدروژل‌های هیبریدی معمولاً از کوپلیمرشدن پیوندی مونومرهای آکریلی بر پلیمر طبیعی به‌دست می‌آیند. در این پژوهش، شلتوک برنج برای تهیه هیدروژل هیبریدی به‌کار گرفته شد. شلتوک برنج به‌عنوان منبع پلی‌ساکارید، به‌وسیله میکروژل‌های پلیمری بر پایه مونومرهای آکریلی مانند آکریلیک اسید، آکریل آمید و 2-آکریل آمیدو-2-متیل پروپان سولفونیک اسید اصلاح شد که با فرایند پلیمرشدن امولسیون وارون تهیه شدند. این فرایند سبب تبدیل ماده کم‌ارزش به هیدروژل نیمه‌سنتزی می‌شود. اثر نوع لاتکس روی ظرفیت تورم هیدروژل‌های هیبریدی بررسی شد. واکنش شیمیایی بین شلتوک و لاتکس آکریلی با گرمادهی انجام شد که موجب به‌دست‌آمدن هیدروژل نیمه‌سنتزی با %51 جزء طبیعی و %49 جزء سنتزی شد. در بین لاتکس‌های استفاده شده با ساختارهای مختلف، پلی‌(NaAA-AA-AM-AMPS) مناسب‌ترین لاتکس پلیمری برای تبدیل شلتوک برنج به هیدروژل است. شلتوک اصلاح‌شده با این لاتکس دارای مقدار جذب آب تا 35.8 و12.7g/gبه ترتیب در آب مقطر و محلول آب نمک %0.9 است، در حالی که شلتوک برنج اصلاح‌نشده بدون هیچ خاصیت تورمی است. از نقاط ضعف هیدروژل‌های هیبریدی استحکام مکانیکی کم آن‌هاست که برای بهبود آن از روش شبکه‌ای‌شدن سطحی با استفاده از عامل شبکه‌ای‌کننده اتیلن گلیکول دی‌‌‌گلیسیدیل اتر بر هیدروژل‌های هیبریدی استفاده شد. AUL هیدروژل هیبریدی شبکه‌ای ‌شده سطحی تا %27 افزایش یافت. هیدروژل‌های هیبریدی با استفاده روش‌های شناسایی طیف‌سنجی زیرقرمز تبدیل فوریه (FT-IR)، آزمون گرماوزن‌سنجی (TGA) و میکروسکوپی الکترونی پویشی (SEM) بررسی و شناسایی شدند.